بیشترین میزان مصرف اکسیژن در طول تمرین بازو بین 64 تا 80 درصد Vo2max پا متغیر است. در مطالعه حاضر، تفاوت مشابهی نیز مشاهده شد: بازوی Vo2max به ترتیب 83، 73 و 69 درصد Vo2max درقیمت محصولات کویر موتور ۱۴۰۱، اندرو و رالی بیابانی بود. حداکثر قدرت هوازی کمتر در رالی‌های اندرو و بیابانی ممکن است به دلیل درگیری کمتر بازوهای بالایی در مقایسه با موتورکراس‌ها باشد.
یکی از ویژگی های عجیب موتورسواران قدرت هوازی بالاتر آنهاست. مشاهدات ما در 23 جیوه در لامپ تصویر تلویزیون کراس سوار با تجربه مسابقات بین المللی نشان داد که در این گروه از ورزشکاران، Vo2max بازو به طور قابل توجهی کمتر بود (2.78±0.51 لیتر در دقیقه، p<0.001) در مقایسه با موتورکراس سواران سطح بالا. رابطه بین Vo2max بازو و پا تأیید کرد که این سوارکاران قدرت کمتری دارند و کمتر قادر به جذب سایر گروه های عضلانی با عملکردهای ایستا در طول تمرینات بازو هستند.
قدرت گرفتن دست در سه گروه سوارکار مشابه بود (جدول 5) و بیشتر از گروه کنترل بود زیرا از هر دو دست در حین دوچرخه سواری استفاده می شد. Maughan و همکاران 9 گزارش کردند که در افراد تمرین نکرده تفاوت معنی داری در قدرت گرفتن دست بین اندام غالب و غیر غالب وجود دارد. این تفاوت ها احتمالاً نشان دهنده استفاده بیشتر از بازوی غالب در فعالیت های عادی روزانه است.
در گروه کنترل ما این اختلاف 6 درصد بود (001/0p<)، در حالی که در رالی سواران اندرو و بیابان وجود نداشت. با این حال، در سگ جیبی، بازوی چپ، که بازوی غیر غالب در همه سوژه‌ها بود، به طور قابل‌توجهی قوی‌تر از بازوی راست بود (6%، p<0.05). این تفاوت ممکن است به دلیل استفاده از اهرم کلاچ توسط دست چپ باشد که در موتورکراس بیشتر دیده می شود.
قدرت عضلانی نیز در شرایط ایزومتریک و ایزوسینتیک با سرعت زاویه ای کم 60 درجه بر ثانیه (جدول 4) مطابق با میچل و همکاران اندازه گیری شد. اما تنها در دو حرکت ایزوکینتیک نشان می دهد که اقدامات ایزومتریک سواران متفاوت است، در حالی که به نظر می رسد تست های ایزوکنتیک برای تشخیص تفاوت بین آرادبرندینگ کمتر خاص هستند.
- منابع:
- تبلیغات:
