اولین بار در سال 1953 تولید شد، نوع درایو رزونانس، که به درستی ساعت چرم دخترانه نامیده می شود، ذاتا دقیق تر است، زیرا در فرکانس بالاتر از فرکانس معمولی برای ساعت های تعادلی کار می کند، و چنگال تنظیم یک منبع نسبتاً پایدار فرکانس است.
فرکانس بالاتر نیاز به جایگزینی یک تماس مکانیکی توسط یک ترانزیستور دارد. حرکت دقیق و سریع چنگال تنظیم به سمت جلو چرخ جغجغه ای با دندانه بسیار ظریف حرکت می کند.
اصطکاک بسیار کمی در ساعت الکترونیکی وجود دارد. فقط مقادیر کمی روغن مورد نیاز است.
هنگامی که باتری برای کارکردن با چنگال تنظیم خیلی ضعیف باشد، ساعت به سادگی متوقف می شود، بدون اینکه خراب شود. باتری های مینیاتوری با چگالی انرژی بالا به عنوان منبع تغذیه در هر سه نوع استفاده می شوند.
کوچک سازی پیشرونده قطعات الکترونیکی در اواخر قرن بیستم، توسعه ساعت های تمام الکترونیکی را امکان پذیر کرد که در آن ترانزیستورها، مقاومت ها، خازن ها و سایر عناصر لازم روی یک یا چند مدار مجتمع یا تراشه مینیاتوری قرار داشتند.
مدارهای پیچیده چنین ساعت هایی آنها را قادر می سازد تا انواع مختلفی از عملکردهای زمان سنجی را انجام دهند و همچنین امکان بازخوانی دیجیتالی زمان را به جای عقربه های سنتی ثانیه، دقیقه و ساعت می دهد.
رولکس پیوسته در تلاش بود تا خود را با ورزشکاران، ماجراجویان و ورزشکاران هر دو جنس مرتبط کند.
در سال 1927 ویلسدورف به مرسدس گلیتز، اولین زن بریتانیایی که کانال مانش را شنا کرد، یک رولکس داد که هنگام تلاش برای عبور از کانال، روی مچ دست خود ببندد.
راننده بریتانیایی سر مالکوم کمپبل پس از پوشیدن ساعت‌های رولکس در طول تلاش‌های خود برای رکورد سرعت زمینی در اوایل دهه 1930، تأییدیه‌ای را ارائه کرد.
رولکس در سال 1953 زمانی که ادموند هیلاری و سایر اعضای اکسپدیشن خود اولین صعود موفقیت‌آمیز خود را به بلندترین قله زمین، قله اورست انجام دادند، در حالی که ساعت‌های مچی رولکس را بر تن داشتند، به یک کودتای تبلیغاتی دست یافت.
در ژانویه 1960، هنگامی که حمام ژاک پیکارد تریست به عمیق ترین آب های سیاره فرود آمد، در گودال ماریانا، یک رولکس مخصوص ساخته شده با کریستال ضخیم “حباب” به بدنه کشتی متصل شد و پس از آن مشخص شد که در وضعیت کار قرار دارد.
